Niedziela, 28 Grudnia
Mądrość Syracha 3,2-6.12-14.
Pan uczcił ojca przez dzieci, a prawa matki nad synami utwierdził.
Kto czci ojca, zyskuje odpuszczenie grzechów,
a kto szanuje matkę, jakby skarby gromadził.
Kto czci ojca, radość mieć będzie z dzieci, a w czasie modlitwy swej będzie wysłuchany.
Kto szanuje ojca, długo żyć będzie, a kto posłuszny jest Panu, da wytchnienie swej matce.
Synu, wspomagaj swego ojca w starości, nie zasmucaj go w jego życiu.
A jeśliby nawet rozum stracił, miej wyrozumiałość, nie pogardzaj nim, choć jesteś w pełni sił.
Miłosierdzie względem ojca nie pójdzie w zapomnienie, w miejsce grzechów zamieszka u ciebie.
Księga Psalmów 128(127),1-2.3.4-5.
Szczęśliwy człowiek, który służy Panu
i chodzi Jego drogami.
Będziesz spożywał owoc pracy rąk swoich,
szczęście osiągniesz i dobrze ci będzie.
Małżonka twoja jak płodny szczep winny
w zaciszu twego domu.
Synowie twoi jak oliwne gałązki
dokoła twego stołu.
Tak będzie błogosławiony człowiek,
który służy Panu.
Niech cię z Syjonu Pan błogosławi
i obyś oglądał pomyślność Jeruzalem
przez wszystkie dni twego życia.
List do Kolosan 3,12-21.
Bracia: Jako wybrańcy Boży – święci i umiłowani – obleczcie się w serdeczne współczucie, w dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość,
znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby ktoś miał coś do zarzucenia drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy.
Na to zaś wszystko przywdziejcie miłość, która jest spoiwem doskonałości.
A w sercach waszych niech panuje pokój Chrystusowy, do którego też zostaliście wezwani w jednym Ciele. I bądźcie wdzięczni.
Słowo Chrystusa niech w was mieszka w całym swym bogactwie: z całą mądrością nauczajcie i napominajcie siebie, psalmami, hymnami, pieśniami pełnymi ducha, pod wpływem łaski śpiewając Bogu w waszych sercach.
A cokolwiek mówicie lub czynicie, wszystko niech będzie w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu Ojcu przez Niego.
Żony bądźcie poddane mężom, jak przystało w Panu.
Mężowie, miłujcie żony i nie bądźcie dla nich przykrymi.
Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom we wszystkim, bo to jest miłe w Panu.
Ojcowie, nie rozdrażniajcie waszych dzieci, aby nie traciły ducha.
Ewangelia wg św. Mateusza 2,13-15.19-23.
Gdy mędrcy się oddalili, oto anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł: «Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu; pozostań tam, aż ci powiem; bo Herod będzie szukał Dziecięcia, aby Je zgładzić».
On wstał, wziął w nocy Dziecię i Jego Matkę i udał się do Egiptu;
tam pozostał aż do śmierci Heroda. Tak miało się spełnić słowo, które Pan powiedział przez Proroka: «Z Egiptu wezwałem Syna mego».
A gdy Herod umarł, oto Józefowi w Egipcie ukazał się Anioł Pański we śnie,
i rzekł: «Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i idź do ziemi Izraela, bo już umarli ci, którzy czyhali na życie Dziecięcia».
On więc wstał, wziął Dziecię i Jego Matkę i wrócił do ziemi Izraela.
Lecz gdy posłyszał, że w Judei panuje Archelaos w miejsce ojca swego, Heroda, bał się tam iść. Otrzymawszy zaś we śnie nakaz, udał się w okolice Galilei.
Przybył do miasta zwanego Nazaret i tam osiadł. Tak miało się spełnić słowo Proroków: «Nazwany będzie Nazarejczykiem».
Św. Karol de Foucauld
Jezu mój, natchnij mnie, abym zrozumiał, co mam myśleć o Twoim ukrytym życiu […] „Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany” (Łk 2,51) […].
Poszedł za nimi, dostosował się, uniżył się […] było to życie w pokorze. Boże, jawisz się jako człowiek; człowieku, stałeś się ostatnim z ludzi. Było to życie uniżenia, aż do najpodlejszego z miejsc. Poszedłeś z nimi, aby żyć ich życiem – życiem ubogich robotników, żyjąc z ich pracy. Twoje życie było, podobnie jak ich, ubóstwem i pracą. Oni byli nieznani, a Ty żyłeś w cieniu ich nieznaczności. Udałeś się do Nazaretu, małego, zapomnianego miasteczka, ukrytego w górach, z którego, jak mówiono, „nie ma nic dobrego” (J 1,46). Było to miejsce oddalone od świata i stolic, gdzie żyłeś w odosobnieniu […].
Byłeś im posłuszny, tak jak syn jest posłuszny ojcu i matce. Wiodłeś życie w posłuszeństwie, w synowskim posłuszeństwie. Byłeś posłuszny we wszystkim, w czym posłuszny jest dobry syn. Jeśli jednak jakieś pragnienie Twoich rodziców nie było zgodne z Twoim boskim powołaniem, nie spełniałeś go, byłeś posłuszny „Bogu bardziej niż ludziom ” (Dz 5, 29), jak wtedy, gdy pozostałeś trzy dni w Jerozolimie. Ale pomijając te sytuacje, gdy Twoje powołanie wymagało, abyś nie spełniał ich pragnień, zwykle we wszystkim ich słuchałeś. Byłeś najlepszym synem, nie tylko wysłuchując ich najmniejszych pragnień, ale wyprzedzając je, robiąc wszystko, co mogło sprawić im przyjemność, pocieszać ich, uczynić ich życie słodkim i przyjemnym. Starałeś się z całego serca uszczęśliwić ich, będąc wzorem synów i okazując wszelką możliwą troskę swoim rodzicom, oczywiście w zakresie, na jaki pozwalało Twoje powołanie. […]
Tak wyglądało Twoje życie w Nazarecie […]! Twoje życie stanowiło wzór syna, żyjącego z ojcem i matką, biednymi robotnikami.
Źródło: http://ewangelia.org/rss/v2/evangelizo_rss-pl.xml