Środa, 20 Sierpnia

Księga Sędziów 9,6-15.

Wszyscy możni miasta Sychem oraz cały gród Millo zgromadzili się i przyszedłszy pod dąb, gdzie stała stela w Sychem, ogłosili Abimeleka królem.
Doniesiono o tym Jotamowi, którzy poszedłszy, stanął na szczycie góry Garizim, a podniósłszy głos, tak do nich wołał: «Posłuchajcie mnie, możni Sychem, a Bóg usłyszy was także.
Zebrały się drzewa, aby namaścić króla nad sobą. Rzekły do oliwki: Króluj nad nami!
Odpowiedziała im oliwka: Czyż mam się wyrzec mojej oliwy, która służy czci bogów i ludzi, aby pójść i kołysać się ponad drzewami?
Z kolei zwróciły się drzewa do figowca: Chodź ty i króluj nad nami!
Odpowiedział im figowiec: Czyż mam się wyrzec mojej słodyczy i wybornego mego owocu, aby pójść i kołysać się ponad drzewami?
Następnie rzekły drzewa do krzewu winnego: Chodź ty i króluj nad nami!
Krzew winny im odpowiedział: Czyż mam się wyrzec mojego soku rozweselającego bogów i ludzi, aby pójść i kołysać się ponad drzewami?
Wówczas rzekły wszystkie drzewa do krzewu cierniowego: Chodź ty i króluj nad nami!
Odpowiedział krzew cierniowy drzewom: Jeśli naprawdę chcecie mnie namaścić na króla, chodźcie i odpoczywajcie w moim cieniu! A jeśli nie, niech ogień wyjdzie z krzewu cierniowego i spali cedry libańskie».

Księga Psalmów 21(20),2-3.4-5.6-7.

Panie, król się weseli z Twojej potęgi
i z Twojej pomocy tak bardzo się cieszy.
Spełniłeś pragnienie jego serca
i nie odmówiłeś błaganiom warg jego.

Pomyślne błogosławieństwo wcześniej zesłałeś na niego,
szczerozłotą koronę włożyłeś mu na głowę.
Prosił Ciebie o życie,
Ty go obdarzyłeś długimi dniami na wieki i na zawsze.

Wielka jest jego chwała dzięki Twej pomocy,
ozdobiłeś go dostojeństwem i blaskiem.
Gdyż błogosławieństwem uczyniłeś go na wieki,
napełniłeś go radością Twojej obecności.

Ewangelia wg św. Mateusza 20,1-16a.

Jezus opowiedział swoim uczniom następującą przypowieść: «Królestwo niebieskie podobne jest do gospodarza, który wyszedł wczesnym rankiem, aby nająć robotników do swej winnicy.
Umówił się z robotnikami o denara za dzień i posłał ich do winnicy.
Gdy wyszedł około godziny trzeciej, zobaczył innych, stojących na rynku bezczynnie,
i rzekł do nich: „Idźcie i wy do mojej winnicy, a co będzie słuszne, dam wam”.
Oni poszli. Wyszedłszy ponownie około godziny szóstej i dziewiątej, tak samo uczynił.
Gdy wyszedł około godziny jedenastej, spotkał innych stojących i zapytał ich: „Czemu tu stoicie cały dzień bezczynnie?”
Odpowiedzieli mu: „Bo nas nikt nie najął”. Rzekł im: „Idźcie i wy do winnicy”.
A gdy nadszedł wieczór, rzekł właściciel winnicy do swego rządcy: „Zwołaj robotników i wypłać im należność, począwszy od ostatnich aż do pierwszych”.
Przyszli najęci około jedenastej godziny i otrzymali po denarze.
Gdy więc przyszli pierwsi, myśleli, że więcej dostaną; lecz i oni otrzymali po denarze.
Wziąwszy go, szemrali przeciw gospodarzowi,
mówiąc: „Ci ostatni jedną godzinę pracowali, a zrównałeś ich z nami, którzy znosiliśmy ciężar dnia i spiekotę”.
Na to odrzekł jednemu z nich: „Przyjacielu, nie czynię ci krzywdy; czyż nie o denara umówiłeś się ze mną?
Weź, co twoje i odejdź. Chcę też i temu ostatniemu dać tak samo jak tobie.
Czy mi nie wolno uczynić ze swoim, co chcę? Czy na to złym okiem patrzysz, że ja jestem dobry?”
Tak ostatni będą pierwszymi, a pierwsi ostatnimi».

Św. Grzegorz Wielki

     Możemy porównać te różne godziny dnia do okresów życia człowieka. Wczesny poranek to dzieciństwo naszego rozumu. Trzecią godzinę możemy porównać do okresu nastoletniego, ponieważ słońce już jest wysoko, jak żar młodości, który zaczyna się rozgrzewać. Szósta godzina to wiek dojrzały, słońce jest u szczytu, a człowiek znajduje się w pełni swoich sił. Dziewiąta godzina oznacza starość, kiedy słońce jakby zaczyna opadać z wysokości nieba, a żar wieku dojrzałego zaczyna stygnąć. Wreszcie jedenasta godzina to okres nazywany zaawansowaną starością. Ponieważ jedni prowadzą uczciwe życie od dzieciństwa, inni od okresu nastoletniego, inni od wieku dojrzałego, jeszcze inni od starości lub bardzo zaawansowanej starości, to tak jakby byli powołani do winnicy od różnych porach dnia.
     Zbadajcie zatem wasz sposób życia, bracia, i zobaczcie, czy zaczęliście działać jak robotnicy Boga. Zastanówcie się dobrze i zważcie, czy pracujecie w winnicy Pańskiej. Ten, który zaniedbywał życie dla Boga aż do zaawansowanego wieku; jest jak robotnik, który pracował w ostatniej godzinie. To jakby mówił jasno: „Jeśli nie chcieliście żyć dla Boga w czasie waszej młodości lub w wieku dojrzałym, nawróćcie się chociaż w ostatnim okresie. Mimo wszystkiego wstąpcie na ścieżkę życia”.
    Czy to nie o jedenastej godzinie przyszedł dobry łotr? (Łk 23,39nn) To nie ze względu na zaawansowany wiek, ale przez mękę znalazł się u kresu życia. Uznał Boga na krzyżu i wydał swoje ostatnie tchnienie niemal w momencie, kiedy Pan wydawał wyrok. A Pan winnicy, przyjmując łotra przed Piotrem w spoczynku raju, rozdał zapłatę, zaczynając od ostatniego.